Ik ben de dochter van de banketbakker: Ben van Duijn, vroeger op de Vierambachtsstraat in Rotterdam.
Snoepkont
Vanaf mijn 2e jaar at ik de winkel leeg. Was ik klaar met de gebakjes en de chipolatapudding, dan stapte ik over op de saucijzenbroodjes. Truffels waren een van de favorieten, voor ze door de chocolade werden gerold zag ik kans om een halve “plaat” te laten verdwijnen. Maar ook voor de boterletter met slagroom draaide ik mijn hand niet om. Ik heb de chef, (die op commissie stond) tot wanhoop gedreven.
En met mijn 13 e ontwikkelde ik een eetstoornis.
Van veearts tot dietist
Omdat ik als kind al veearts of boer wilde worden kwam ik terecht op de hogere landbouwschool, en de keuze viel daar op levensmiddelentechnologie omdat mijn fascinatie voor eten/ voeding groot was. Zo groot dat de overstap naar dietetiek beter leek.
Dietetiek bleek voor mij niet de oplossing om van mijn overgewicht af te komen. En ook de rest van de wereld zag ik met de adviezen van het Voedingscentrum / de Schijf van vijf alleen maar zwaarder worden. Maar ik heb er aardig leren koken 🙂
Mijn talent voor marketing-communicatie heb ik bij Randstad Uitzendbureau kunnen ontwikkelen. Net als mijn interesse in wat mensen drijft in organisaties.
Altijd op zoek naar een slank leven….
En ondertussen wel een eetverslaving, heb ik van alles onderzocht wat er op de markt was om slank te worden en te blijven, maar ook om van mijn eetstoornis af te komen heb ik geen behandeling geschuwd., Artsen, therapeuten en pillenverkopers hebben goud aan me verdiend.
Niet alleen woog ik op een gegeven moment 90 kg, ik ben ook wel 10 x overspannen of burn-out geweest. (En nu begrijp ik waarom.) O ja, ik kreeg ook een auto-immuunziekte, Lupus, die een aantal van mijn organen heeft aangetast en waarvan ik doodmoe was terwijl ik toen nog maar 44 jaar werd.
Tot ik een programma tegenkwam van een Duitse internist / orthomoleculair therapeut en dat in 6 weken, onverstoorbaar afmaakte tot een gezond gewicht van 63 kg. En waardoor ik ook geen
Liesbeth van Duijn 